Metody sieciowe, należą do teorii podejmowania decyzji (podejmowania decyzji teoria) i służą do wyznaczania harmonogramu prac, czyli decyzji określających terminy rozpoczęcia i zakończenia wykonywania poszczególnych powiązanych ze sobą czynności elementarnych, składających się na złożone przedsięwzięcie. Pierwsze m.s. — CPM (Critical Path Method — metoda drogi krytycznej) oraz PERT (Program Evaluation and Review Technique — metoda planowania i kontroli realizacji przedsięwzięć) — opracowano około 1957 w Stanach Zjednoczonych w wyniku dążenia do automatyzacji i optymalizacji procesów planowania złożonych przedsięwzięć przemysłowych i naukowo-konstrukcyjnych. Od tego czasu datuje się intensywny rozwój m.s. i coraz powszechniejsze stosowanie ich w praktyce. Związane jest to z rosnącymi potrzebami racjonalnego planowania, prostotą i efektywnością tych metod oraz rozwojem elektronicznej techniki obliczeniowej. Wspólną cechą m.s. jest posługiwanie się wykresem sieciowym przedsięwzięcia. Wykres uzyskuje się analizując następstwo czynności, składających się na przedsięwzięcie. Przez czynność rozumie się dowolną część przedsięwzięcia, której wykonanie wymaga czasu. Na ogół wykonanie czynności wymaga zużycia zasobów, np. pracy ludzkiej, środków finansowych. Momenty rozpoczęcia i zakończenia czynności nazywa się zdarzeniami.
