Reglamentacja, ustalony przez państwo stan prawny, polegający na wyłączeniu w określonym stopniu pewnych dóbr ze sfery wolnych stosunków gospodarczych: kupna, sprzedaży, wymiany, posiadania, używania, produkcji, przerobu, gromadzenia itp.; wykonywanie tych czynności w przypadku r. dóbr wymaga zezwolenia właściwej władzy (koncesji, uprawnienia). Dobra ekonomiczne objęte r. noszą nazwę reglamentowanych. R. dóbr ekonomicznych wiąże się z koniecznością ich racjonowania w gospodarce narodowej. R. niektórych wyrobów, zwłaszcza w zakresie produkcji lub obrotu, była dość szeroko stosowana w Polsce w okresie przedwojennym, przede wszystkim w formie monopolu państwowego (sól, spirytus, zapałki, tytoń). Obejmowała również broń i amunicję. Po II wojnie światowej na skutek zniszczeń wojennych wystąpił brak wielu surowców. Z tego też powodu niektóre z nich objęto r. W 1946 wprowadzono ograniczenia w obrocie skórami, a niedługo potem — metalami nieżelaznymi. Prawną podstawą do wydawania przepisów wykonawczych w sprawie r. jest przede wszystkim dekret z 29 X 1952 o gospodarowaniu artykułami obrotu towarowego i zaopatrzenia. Przepisami o r., w mniejszym lub większym stopniu, aktualnie objęte są: drewno, skóry, metale nieżelazne, metale szlachetne i dewizy. Wszystkie te dobra poddane są rozdzielnictwu.
