Specjalne prawa ciągnienia (Special Drawing Rights), zasady udzielania nowej formy pomocy finansowej krajom członkowskim, ogłoszone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy w związku z uznaniem, iż istnieje niedostateczna podaż międzynarodowych środków płatniczych. Za kryterium podziału SDR przyjęto wysokość kwot krajów członkowskich w MFW. Mechanizm podziału przedstawia się następująco: ogólna suma SDR ustalona na dany rok będzie rozdzielana wśród krajów mających chroniczny deficyt bilansu płatniczego w stosunku procentowym do wysokości ich kwot w MFW. Przyjęto także zasadę, że wykorzystanie przydzielonej sumy do 70% jej wartości nie będzie wymagało spłaty, natomiast wykorzystanie powyżej tej granicy nakłada obowiązek spłaty. Kraj, który uzyskał przydział SDR, otrzymuje określoną sumę walut obcych; wyboru waluty dokonuje zgodnie ze swoimi potrzebami płatniczymi. Ciągnień tych można dokonywać na waluty krajów, które stawiają swoje zasoby do dyspozycji MFW i aktualnie mają nadwyżkę bilansu płatniczego lub przy równowadze tego bilansu mają duże zasoby rezerw walutowych. W zamian za przekazane zasoby kraje te uzyskują procent (1,5). Wartość SDR oparta jest na parytecie złota; jednostka SDR opiewa na 0,888671 g złota; nie są one wymienialne na złoto. Decyzja o uruchomieniu s.p.c. jest uchwalana większością głosów (85%) w MFW, w praktyce oznacza to wzmocnienie wpływu krajów EWG (17% ogółu głosów) na działalność MFW. Cechą charakterystyczną s.p.c. jest to, że sfera obiegu SDR ograniczona jest do rozliczeń między bankami centralnymi oraz że ten nowy rodzaj międzynarodowych środków płatniczych ma niektóre cechy pieniądza międzynarodowego, jak niespłacalność i możliwość ich transferu między krajami.
