Wskaźniki dynamiki (indeksy dynamiki), liczby względne przedstawiające stosunek poziomu zjawiska w okresie badanym do poziomu zjawiska w okresie podstawowym. Przy badaniu i porównywaniu szeregów dynamicznych obiera się pewien okres (lub moment) jako podstawę do porównań. Okres taki nazywa się okresem podstawowym lub wyjściowym. Jeżeli okresy badane .porównuje się z jednym okresem podstawowym, mówi się o wskaźnikach jednopodstawowych (przy podstawie stałej). Jeżeli bada się zmiany, jakie zachodziły z okresu na okres, tzn. jeżeli porównuje się kolejne okresy badane z poprzedzającymi je okresami, mówi się o wskaźnikach łańcuchowych (przy podstawie zmiennej). Przyrostem (lub ubytkiem) absolutnej nazywamy różnicę między poziomem pewnego zjawiska w okresie badanym a poziomem tego zjawiska w okresie podstawowym. Przyrostu absolutnego nie nazywa się wskaźnikiem, ponieważ nie wyraża stosunku wzajemnego dwóch wielkości statystycznych (statystyczne wskaźniki). Wskaźnikiem natomiast w ścisłym tego słowa znaczeniu jest „przyrost stosunkowy”, nazywany również wskaźnikiem tempa. Jest to stosunek przyrostu absolutnego do poziomu zjawiska w okresie podstawowym. Przyrost stosunkowy’ jest wielkością niemianowaną i może być wyrażony w postaci ułamka, w procentach albo w promilach.
