Dobra konsumpcyjne, wytwarzane przez człowieka przedmioty i usługi służące zaspokojeniu jego potrzeb. D.k. zaspokajają potrzeby ludzi dzięki określonym cechom fizycznym, chemicznym i in. Cech tych nabywają w wyniku świadomego oddziaływania człowieka na otaczającą go przyrodę lub jej cząstkę. Wytwarzanie d.k. stanowi najogólniejszy cel działalności gospodarczej człowieka. W miarę jak proces produkcji staje się coraz bardziej złożony, produkt — zanim stanie się d.k. — przechodzi przez wiele pośrednich ogniw wytwarzania, w których poddawany jest oddziaływaniu ludzi za pomocą różnych maszyn i urządzeń, będących również produktami pracy. Wszystkie te dobra, służące pośrednio zaspokojeniu potrzeb człowieka, nazywamy dobrami produkcyjnymi. D. k. mogą być trwałe i nietrwałe. Pierwsze służą do wieloletniego użytku (np. telewizor, mieszkanie, meble), drugie zużywają się w jednorazowym akcie konsumpcji (np. artykuły żywnościowe). Artykuły takie, jak odzież, obuwie, które zużywają się w wielu aktach konsumpcyjnych, jednak nie w aż tak długim czasie jak dobra trwałe, nazywamy często dobrami półtrwałymi. Podobnie do potrzeb człowieka, które są powiązane między sobą, również między d.k. występują określone związki. Wyróżniamy zatem dobra komplementarne (komplementarność), zaspokajające daną potrzebę łącznie (np. prąd elektryczny i żarówka, samochód i benzyna) lub substytucyjne (substytucja), zaspokajające jedną i tę samą potrzebę i mogące występować zamiennie (np. papieros i fajka, chleb żytni i pszenny).
