Międzynarodowa Unia Clearingowa (International Clearing Union — ICU), projekt organizacji międzynarodowej wysunięty w 1943 przez J. M. Keynesa, której zadaniem było zapewnienie krajom kapitalistycznym wielostronnej wymiany przez stworzenie systemu rozliczeń wielostronnych między nimi. Rozliczenia te miały się odbywać w specjalnej umownej jednostce rozrachunkowej — bankorze — o określonym stosunku do złota. Waluty poszczególnych krajów członkowskich byłyby wymienialne na bankory, a także można byłoby je nabywać za złoto (ale nie odwrotnie). Kraje członkowskie posiadałyby w M.U.C. specjalne rachunki w ban- korach, które służyłyby jako środek rozliczeń między ich bankami centralnymi. Stworzyłoby to możliwość: 1. wzajemnej kompensacji należności i zobowiązań każdego kraju z resztą krajów członkowskich; 2. automatycznego finansowania nadwyżek i deficytów netto powstających w poszczególnych krajach M.U.C. Wskutek negatywnego stanowiska Stanów Zjednoczonych, dla których M.U.C. oznaczałaby konieczność rezygnacji z ich nadwyżki bilansu płatniczego i płynących stąd korzyści politycznych i ekonomicznych, plan Keynesa nie wszedł w życie. Zamiast M.U.C. Stany Zjednoczone przeforsowały instytucję Międzynarodowego Funduszu Walutowego opartą na tzw. Planie White’a.
