New deal („nowy ład”), nazwa programu ekonomicznego rządu USA zapoczątkowanego przez F. D. Roosevelta w 1933; program ten, ustanowiony pod wpływem wielkiego kryzysu, obejmował m. in. wprowadzenie ubezpieczeń dla bezrobotnych, rent dla starców, ustalenie ustawowego minimum płac, prowadzenie na szeroką skalę zakrojonych robót publicznych, wprowadzenie systemu podtrzymywania cen produktów rolnych wg tzw. parytetu, reorganizację finansów państwowych itp. Podstawowym celem N.D. była walka z depresją gospodarczą. N.D. był pierwszym (w tak szerokim zakresie) w historii kapitalizmu przypadkiem nowoczesnego interwencjonizmu państwowego. Rezultaty N.D. były znacznie skromniejsze od zamierzeń, ponieważ: 1. żadna polityka gospodarcza nie potrafi usunąć wad właściwych kapitalizmowi, 2. program ten spotkał się z opozycją wielkiego kapitału, który widział w nim pewną groźbę dla swoich interesów. Doświadczenia N.D. są dotychczas wykorzystywane w teorii i praktyce interwencjonizmu państwowego we wszystkich współczesnych krajach kapitalistycznych.
