Szkolnictwo ekonomiczne w Polsce, obejmuje zasadnicze szkoły zawodowe, technika ekonomiczne, państwowe szkoły ekonomiczne i gospodarcze oraz wyższe szkoły ekonomiczne i wydziały ekonomiczne w innych grupach szkół wyższych. Zasadnicze szkoły zawodowe kształcą wykwalifikowany personel sprzedawców sklepowych; przyjmują (kandydatów po ukończeniu szkoły podstawowej; nauka trwa 2 lata i odbywa się stacjonarnie lub zaocznie (dla pracujących). Technika ekonomiczne kształcą średni personel ekonomiczny w zakresie różnych specjalności; nauka trwa 4 lata, absolwenci otrzymują świadectwo dojrzałości i tytuł technika ekonomisty; istnieje także sieć techników ekonomicznych dla pracujących. Państwowe szkoły ekonomiczne i gospodarcze przyjmują kandydatów mających świadectwo dojrzałości, kształcą pracowników na poziomie średnim dla różnych dziedzin życia gospodarczego, administracji i zakładów usługowych; nauka trwa 2 lata; ten typ szkoły pomaturalnej przygotowuje do zawodu głównie absolwentów liceów ogólnokształcących. Wyższe szkoły ekonomiczne i wydziały ekonomiczne w innych grupach szkół wyższych kształcą wysoko kwalifikowane kadry ekonomistów dla potrzeb wszystkich dziedzin gospodarki i kultury narodowej, prowadzą podstawowe i stosowane w gospodarce narodowej badania naukowe oraz kształcą kadry pracowników nauki. Wyższe studia ekonomiczne mają formę stacjonarną, zaoczną i wieczorową; prowadzone są na poziomie studiów magisterskich, zawodowych i podyplomowych. Studia dzienne mają formę studiów magisterskich; prowadzone są w zakresie: teorii ekonomii, ekonometrii, statystyki, finansów, organizacji przetwarzania danych, ekonomiki przemysłu, ekonomiki rolnictwa, ekonomiki pracy i polityki społecznej, ekonomiki budownictwa, ekonomiki transportu lądowego i transportu morskiego, ekonomiki handlu wewnętrznego, ekonomiki i organizacji żywienia zbiorowego, ekonomiki handlu zagranicznego, gospodarki miejskiej, towaroznawstwa, ekonomiki i organizacji przemysłu spożywczego oraz chemicznego. Absolwenci tych studiów otrzymują dyplom ukończenia studiów wyższych i tytuł magistra ekonomii, z tym że absolwenci kierunku „towaroznawstwo” — tytuł magistra towaroznawstwa, a absolwenci kierunku „ekonomika i organizacja przemysłu spożywczego” — tytuł magistra Inżyniera. Na większości kierunków studiów (dotyczy to zwłaszcza ekonomik branżowych) występują dwa nachylenia: ekonomiczno-matematyczne i ekonomiczno-organizacyjne, dając możliwość wyboru zależnie od Indywidualnych uzdolnień i zainteresowań studenta. Wyższe zawodowe studia ekonomiczne dla pracujących prowadzone są w formie zaocznej (4-letnie) i wieczorowej (3,5-letnie) we wszystkich ośrodkach kształcących ekonomistów, z wyjątkiem Instytutu Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Wyższe studia zawodowe prowadzone są na kierunkach analogicznych do studiów dziennych magisterskich (poza takimi kierunkami jak: teoria ekonomii, ekonometria, statystyka, organizacja przetwarzania danych, towaroznawstwo, ekonomika i organizacja przemysłu spożywczego oraz chemicznego; dodatkowo jednak studia te obejmują kierunek finansów i rachunkowości). Wyższe zawodowe studia ekonomiczne są formą podnoszenia kwalifikacji osób zatrudnionych w gospodarce narodowej; zakładają znajomość praktyki ekonomicznej. Studia te — w odróżnieniu od magisterskich studiów dziennych — w mniejszym stopniu obejmują dyscypliny ogólnokształcące, a zwłaszcza matematyczne, i kładą główny nacisk na wykształcenie w dziedzinie ekonomik branżowych i wiedzy ekonomiczno-organizacyjnej; uczą nowoczesnych metod i narzędzi analizy ekonomicznej oraz zasad racjonalnej organizacji i kierownictwa w działalności ekonomicznej przedsiębiorstw i instytucji. Wyższe szkoły ekonomiczne i wydziały ekonomiczne, poza studiami zawodowymi w siedzibie uczelni, prowadzą zajęcia dla studentów w terenowych punktach konsultacyjnych. Punkty konsultacyjne czynne są we wszystkich miastach wojewódzkich nie będących siedzibą wyższej szkoły ekonomicznej lub wydziału ekonomicznego oraz w większych ośrodkach miejskich i przemysłowych poszczególnych województw. Studenci studiów dla pracujących w wyższym szkolnictwie ekonomicznym korzystają z pomocy państwa w formie wielu ulg i urlopów, jakie im przysługują w okresie studiów. W 1969 powołano wyższe zawodowe studia ekonomiczne stacjonarne z następującymi kierunkami studiów: ekonomika i organizacja turystyki, ekonomika przemysłu, ekonomika handlu i spółdzielczości, finanse i ubezpieczenia. Studia te trwają 3 lata i mają zbliżony program do programu zawodowych studiów dla pracujących. Absolwenci tych studiów otrzymują dyplom ukończenia wyższych studiów zawodowych i tytuł dyplomowanego ekonomisty. Mogą oni ubiegać się, kończąc odpowiednie studia uzupełniające, o uzyskanie tytułu magistra ekonomii. Studia uzupełniające (magisterskie) prowadzone są w formie zaocznej i trwają 2 lata. Studia podyplomowe stanowią nową formę uzupełniania wiedzy ekonomicznej przez absolwentów szkół wyższych. Celem tych studiów w wyższym szkolnictwie ekonomicznym jest zapoznanie ekonomistów, inżynierów, prawników lub innych grup zawodowych absolwentów szkół wyższych z najnowszymi zdobyczami teoretycznej wiedzy ekonomicznej oraz nowych technik i metod rachunku ekonomicznego. W 1972 czynnych było 45 placówek studiów podyplomowych i obejmowały one m. in. planowanie regionalne, elektroniczne przetwarzanie danych, handel zagraniczny dla inżynierów, ekonomikę przemysłu dla inżynierów, metody planowania, statystykę, ekonomikę i organizację przedsiębiorstw, gospodarkę środkami produkcji, ekonometrię i programowanie matematyczne, ekonomikę handlu. Trwają one od 1 do 1,5 roku i kończą się uzyskaniem świadectwa ukończenia tych studiów. Liczba studentów w wyższym szkolnictwie ekonomicznym w ostatnich latach szybko wzrasta, co jest wyrazem stale rosnących potrzeb gospodarki narodowej na tego typu specjalistów. Wg danych na dzień 1 I 1972 łącznie na wszystkich kierunkach studiów ekonomicznych i we wszystkich formach kształcenia studiowało ok. 38 tys. osób. Ponadto na studiach podyplomowych kształciło się ok. 2 tys. absolwentów studiów ekonomicznych, technicznych i prawniczych.
